یادش بخیر....

آخرین روز تابستون همه ماها رو یاد روزهای دانش آموزیمون میندازه وقتی تابستون داشت به قولی زور آخرش رو میزد و آخرین روزهاش رو سپری می کرد دو تا حس مخالف تمام وجودمون رو می گرفت.یه حس که بیانگر شور و شوق باز شدن مدرسه و تجدید دیدار با دوستان قدیمی و پیدا کردن دوستان جدید بود و یه حس که البته همه این حس رو ندارن (ولی من یکی که داشتم )حس تلخی که بیانگر تموم شدن دوران استراحت و تفریح و آزاد باش بود.

خیلی دلم برای اون دوران و این دو تا حس تنگ شده.الان یادم میاد و میفهمم که چرا اون زمان بزرگترهام میگفتن قدر بچگی رو بدون.

تا وقتی بچه ایم که آرزومون بزرگ شدنه و تجربه کردن چیزهای جدید وقتی هم بزرگ میشیم این قدر مشکلات بهت فشار میاره که مهمترین آرزوت این میشه که کاش میتونستی به دوران کودکی و بچگیت برگردی آزاد باشی از این همه مشکل بی خبر باشی.کاش میشد ولی حیف...

آغاز و شروع به کار سال تحصیلی جدید رو به همه دانش آموزان عزیز تبریک میگم و یه توصیه برادرانه دارم قدر این لحظات رو بدونین.

به امید موفقیت همتون...